Uroginekologia

Uroginekologia zajmuje się wielospecjalistycznym leczeniem wszystkich form nietrzymania moczu, a także obniżenia narządów miednicy mniejszej i związanych z tym dolegliwości. W procesie leczenia, w zależności od rodzaju schorzenia, uczestniczą ginekolog, urolog, chirurg, neurolog, internista i inni specjaliści. Często, aby na stałe zachować efekty leczenia, konieczna jest także pomoc fizjoterapeuty.

Problem WYSIŁKOWEGO NIETRZYMANIA MOCZU dotyka trzech na dziesięć kobiet. Wiele z nich nie ma odwagi powiedzieć o tym nawet lekarzowi. Najczęściej pacjentki zgłaszają się do lekarza nie w pierwszej fazie nietrzymania moczu, ale w drugiej lub trzeciej albo nawet dopiero wtedy, gdy pochwa czy macica wypadają. Na tym etapie pozostaje operacja. A można dużo zrobić, aby do niej nie doszło.

Najczęstszą forma nietrzymania moczu jest wysiłkowe nietrzymanie moczu (50–70%), kolejną pęcherz nadaktywny, tzw. parcia naglące (20–30%), najrzadszą jest mieszane nietrzymanie moczu (10–20%).

Wysiłkowe nietrzymanie moczu po raz pierwszy pojawia się często po porodzie siłami natury. Zwykle problem ten ustępuje. Czynnikiem predysponującym do nietrzymania moczu po ciąży jest też osłabienie mięśni dna miednicy. Jeżeli pacjent gubi mocz podczas wysiłku fizycznego, kaszlu lub kichania, cierpi na I stopień choroby, gdy przy wysiłku o średnim nasileniu, np. podskakiwanie, bieganie – na II stopień, a gdy podczas spokojnego chodzenia lub w spoczynku – na III stopień. 

Wraz z wiekiem kłopot dotyczy dużej liczby kobiet. Menopauza często wiąże się z wysiłkowym nietrzymaniem moczu. Spada siła skurczu mięśni oraz liczba włókien poprzecznie prążkowanych.

Obserwuj ciało! Możesz poczuć, nie czekaj, aż zobaczysz!