Choroby z zaburzeniami rogowacenia

Choroby z zaburzeniami rogowacenia

Choroby z zaburzeniem rogowacenia mogą dotyczyć różnych powierzchni ciała. Najczęściej cechują się nadmiernym rogowaceniem, czyli hiperkeratozą, choć mogą też objawiać się dyskeratozą.

Choroby z hipereratozą
- Rogowiec dłoni i stóp to nadmierne rogowacenie dłoni i podeszew oraz bocznych powierzchni dłoni i stóp.
Rogowacenie jest wyraźnie odgraniczone od skóry zdrowej. Dotyczy dłoni i podeszew oraz bocznych powierzchni dłoni i stóp. Zmiany są zawsze symetryczne i najczęściej pojawiają się w pierwszych dwóch latach życia. Naskórek jest twardy, koloru żółtowoskowego z widocznymi bruzdami. Szczególnie zgrubiała jest warstwa rogowa. Płytki paznokciowe mogą być zgrubiałe i uniesione ku górze. Na zmienionych powierzchniach występuje wzmożona potliwość. W zależności od sposobu dziedziczenia wyróżnia się wiele odmian. - Rybia łuska to uogólnione nadmierne rogowacenie cechujące się dochówkowato ułożonymi łuskami.
W zależności od sposobu dziedziczenia wyróżnia się trzy grupy rybiej łuski:
I zwyka - zaburzenia zależą od nieprawidłowego oddzielania się warstwy rogowej, a nie od jej nadmiernego wytwarzania
II wrodzona – do tej grupy należą postaci, w których płody rodzące się z nasilonymi zmianami są niezdolne do życia
III jeżysta - uogólnione zmiany o nasilonej, ciemnej hiperkeratozie, przypominającej skórę jeża
- Rogowacenie mieszkowe cechuje się przymieszkowymi grudkami z czopem rogowym występującymi najczęściej u osób młodych.
Skóra jest sucha i szorstka i przypomina tarkę. Zmiany są najczęściej umiejscowione na kończynach
- Dyskeratoza w obrębie mieszków i poza nimi występuje w chorobie Dariera
Czynnikami prowokującymi pojawienie się zmian są UV i urazy mechaniczne. Zmiany są drobne i rozsiane z tendencją do łączenia się w większe ogniska głównie w okolicach łojotokowych oraz na twarzy